Ken je dat? Het ervaren van een enorme drang om iets te doen? De wens om een andere en nieuwe keuze te maken? En dan ongelofelijk veel redenen bedenken en hebben om het vooral NIET te doen? Voor mij een zeer bekend gegeven.
Zo ging het met het starten van m’n eigen coachingpraktijk en zo ook met het toezeggen van het schrijven van deze columns. Dat laatste was voor mij een erg impulsieve keuze en één puur op gevoel. Ik wilde graag inspirerende, grappige columns leren schrijven over eigen ervaringen en mezelf daarmee zichtbaarder maken als coach. Ook om te laten zien dat het lijkt alsof coaches ook nét mensen zijn.
Het moment van deze keuze was in een periode waarin nadenken wat lastiger ging. Ik verloor namelijk één van m’n beste vriendinnen. Achteraf gezien stond ik toen juist heel erg dicht bij m’n gevoel.
Op het moment van toezeggen waren de tegens in geen velden of wegen te bekennen en zag ik alleen maar mogelijkheden. Ik had er vooral heel veel zin in! Een paar dagen later sloeg de paniek toe: Shoot…! Ik heb nog nooit een column geschreven! Hoe ga ik dit doen dan?! Wat als het niet lukt?! Na een paar gesprekken met m’n coach en lieve mensen om me heen kon ik het hoe loslaten. Er kwam meer rust. Daarna kwam ik toevallig verschillende mensen tegen die werken in de schrijvers- en reclamewereld. Mede door erover te brainstormen, groeide mijn vertrouwen en kwam ik weer bij m’n eerste gevoel van het zien van mogelijkheden. Wat als het lukt? Et voilá! Bij deze mijn allereerste column in Bruist Haarlem! Dus wat mij betreft: springen en vertrouwen hebben. Dan volgen de oplossingen heel vaak als vanzelf.
Liefs, Edmee
